Onlangs heb ik een cursus Nature Based -metropolitan- Solutions (NBS) gedaan omdat klimaatadaptatie mijn interesse heeft en zie dat het hier in de stad hard nodig is. Bij een flinke of lange bui staan de straten gelijk vol met water, waardoor je als fietser niet droog blijft met langsrijdende auto’s. En in de zomer is het in de stad wel 5 graden warmer dan erbuiten. Op hete dagen is dat niet fijn, je mist de nodige verkoeling. Ik zie her en der de overlap met lean.
Zoals de grote hoeveelheden water, die lijken op de klantbestellingen, daar heb je weinig invloed op. Maar wel hoe je die verwerkt. In plaats van het water gelijktijdig naar het riool af te voeren is het handiger dit te dempen. Dat kan door verharding te vervangen door groen, of semi-groen zoals bij parkeerplaatsen. Ander voordeel is dat de natuur meer water vasthoudt en het groen een verkoelend effect heeft in de zomer.
De klimaatverandering speelt op wereldschaal, maar klimaatadaptatie kun je makkelijk lokaal aanpakken. Dat lijkt op een soort zone-control vanuit het lean-denken, waarbij werknemers eigenaarschap over eigen werk-zone hebben om te optimaliseren. In dit geval waarbij buurten eigenaarschap krijgen en invloed op hoe hun buurt eruit ziet. Want een belangrijke meerwaarde van NBS is de sociale betrokkenheid.
En dan de economische kijk op Nature Based Solutions. Het is lastig te kwantificeren. Want wie heeft er nou voordeel van en wie zou dan moeten bijdragen? We kijken daarom ook naar de waarde die het genereert en niet alleen de kosten. Een deel van de waarde zit hem in het voorkomen van toekomstige problemen en grote investeringen later. De aanpassingen zijn weliswaar snel zichtbaar, echter geen quick fix, maar een langetermijn-investering in klimaatadaptatie. Net als bij lean.
Geen reacties