Een verhaal over hoe complex de zorg is geworden
“Op elk gebied is de kennis enorm toegenomen, maar dat heeft tevens specialisatie en complexiteit met zich meegebracht.” – Atul Gawande
Schneiderman heeft bewezen dat organisatorische complexiteit drie maal zo veel impact heeft als technische complexiteit, vandaar dat we met het organisatorische aspect beginnen. Het punt is dat mensen an sich al complex zijn, dus veel mensen bij elkaar maken alles nog veel complexer. Op een zeker niveau qua grootte en complexiteit zal een functionele organisatie – die afhankelijk is van frequente interactie tussen alle activiteiten – vastlopen. Want als het aantal mensen of afdelingen rekenkundig vermeerdert, neemt het aantal interacties dat nodig is om dingen te laten werken exponentieel toe.
Het is dan ook bewezen dat hoe groter de projectorganisatie, des te slechter de projectprestatie is. De specialisatie van bedrijfsactiviteiten gaat alsmaar door. Veel bedrijven hebben inmiddels tussen de 50 en 80% van hun activiteiten uitbesteed aan leveranciers. Dat betekent nog meer partijen die op elkaar afgestemd moeten worden. De bijkomende fragmentatie in cultuur leidt tot onnodig complexe relaties, met een veelvoud aan standpunten en waar consensus nagenoeg niet bestaat. De beheersbaarheid holt daarmee achteruit.
Geen reacties