De eerste 19 minuten zit vol met satire over aspecten van scientific management
Een groot deel van de problemen heeft te maken met de geschiedenis van het efficiënt organiseren door middel van scientific management. Een werkwijze waarbij verantwoordelijkheid gescheiden is van de uitvoering, met daartussen iemand anders die het proces en de regels voor de aanpak definieert. Deze werkwijze leunt op het idee dat er maar één beste manier is om iets te doen, ongeacht de betrouwbaarheid en toepasbaarheid van die ene manier, zonder feedback.
Waar de ambachtsman zowel handen én hoofd gebruikte, werd dit gedurende de industrialisatie gescheiden. Arbeiders werkten slechts met hun handen en het denkwerk gebeurde door anderen, die vertelden hoe het werk het meest efficiënt gedaan kon worden. Een werknemer is slechts een paar handen en kan zijn hersens als het ware bij de poort achterlaten. Dit was mogelijk omdat de taken zo eenvoudig gemaakt waren (rationalisering van de arbeidstaak) dat nagenoeg eenieder ze goed kon uitvoeren. Stafleden kregen de rol om deze rationalisering steeds verder door te voeren en te verbeteren. Van deze manier van werken – het scheiden van denken en doen – hebben we tegenwoordig nog erg veel last.
Geen reacties