LEGOlisering van de Bouw

Aanbestedingen lijken de risico’s voor de opdrachtgever te minimaliseren door deze precies te definiëren in specificaties en contracten. Echter, het is duidelijk dat deze strategie de klanten niet beschermt tegen falen. En het voorkomt jammer genoeg dat vaardigheden en kennis van leveranciers en bouwers worden benut in het ontwerpen en plannen van de projecten. Te veel tijd en moeite worden besteed in de bouw op locatie, om de ontwerpen in de praktijk uit te voeren. Dit is een aanwijzing van een fundamenteel probleem in de bouw: de scheiding van het ontwerpen van de rest van het projectproces. Bijna iedereen in de bouw ziet deze scheiding als belangrijkste oorzaak van de slechte prestaties in de sector.

Voor het ontwikkelen van eenmalige bouwwerken is zo’n scherpe contractuele overgang helemaal vreemd, want het zit constructieve communicatie over een ingewikkeld – in de productiewereld misschien wel het belangrijkste – raakvlak compleet in de weg, aldus De Ridder. Ga maar eens na: het is aangetoond dat er 20% kans is dat een onderdeel (subsysteem) grote problemen veroorzaakt (bijvoorbeeld vertraging), en 40% kans dat de onderdelen niet goed samenwerken (systeemintegratie). Bij een systeem met slechts vijf onderdelen zal de kans op succes een desastreus lage 20% zijn. Inderdaad, dit percentage komt waarschijnlijk dicht bij het gemiddelde percentage complete succesvolle projecten: projecten dus die tijdig, binnen budget en zonder kwaliteitsissues op de markt komen.