Ken je dat, van die dagen dat je onrust voelt? Het gevoel dat je eigenlijk dingen moet doen, maar daar – om wat voor reden – geen aandacht aan besteedt. Ik weet dat ik dan ook niet productief ben, met dit sluimerend gevoel. Het zorgt dat ik wordt afgeleid in mijn hoofd. Maar wat doe je er aan?
Gelukkig heb ik dit steeds minder. Tot zo’n vijf jaar geleden kon ik een enorme chaos in mijn hoofd hebben. Ik was namelijk continu bezig met ‘wat als’ scenario’s. Dat zorgde ervoor dat ik niet in het hier en nu was, maar altijd ergens anders. Maar hoe kom je daar vanaf?
Verhalen in je hoofd
Ik was niet specifiek op zoek naar een oplossing voor alle drukte in mijn hoofd, maar wist wel dat het fijn zou zijn om dat niet te hebben. Ik ervoer dat ik er last van had, want ik was onrustig en voelde zelfs stress. Dit liep zo sterk op dat ik op een gegeven moment tegen een burn-out aan liep. Auw!
Totdat ik in een traject meedeed waarin men het daar over had: verhalen in je hoofd. Dat we vanalles verzinnen wat er niet is. Gedachten een loopje met je nemen, gedachten die we zelf verzinnen. Vaak nog negatief ook, gekoppeld aan een eerdere ervaringen. Dan kom je uit bij Byron Katie en haar levenswerk The Work.
“It’s not the problem that causes our suffering, it’s our thinking about the problem.”
Een simpele oefening
Het mooie is, is dat het een hele simpele oefening is als jezelf betrapt op negatieve gedachten in je hoofd. Bijvoorbeeld: je moet iemand bellen (misschien voor een offerte) maar verwacht (in je hoofd) een afwijzende reactie. Stel jezelf dan eens deze vier vragen:
- Is het waar?
- Kun je absoluut weten dat het waar is?
- Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
- Wie zou je zijn zonder de gedachte?
Door die gedachten keek ik bijvoorbeeld altijd erg op tegen dit soort gesprekken. Niet dat ik telkens heel letterlijk die vier vragen heel letterlijk telkens ben ga oefenen, maar me bewust was dat het onzin was wat ik allemaal op voorhand zat uit te denken als scenario’s wat iemand zou kunnen zeggen of denken. Nu denk ik: ben benieuwd wat die ander zal zeggen. Ik sta er (meer) open in.
Tekenen of opschrijven
Iets anders wat bij mij ook helpt is dat ik letterlijk mijn hoofd ga opruimen. Je hoofd is niet gemaakt om alles te onthouden. Wel voor creatieve gedachten. Dus het helpt om ruimte te maken. Dat doe ik door het op te schrijven. Je kent het wel, of het nu een boodschappenlijstje is of een reminder.
Met mijn lean achtergrond pak ik dan vaak een een post-it en zet die in mijn back-log aan mogelijke acties. Of ik maak tekeningen van iets wat mijn bezig houdt. Vaak is het daarmee opgeruimd en indien het belangrijk is plan ik het in. Dan kan ik het eerst weer loslaten voordat ik het weer oppak.
Ik ben benieuwd of jij vergelijkbare ervaringen hebt en die wilt delen…
Geen reacties