Het ontwerpproces uitgelegd aan de hand van het herontwerp van een winkelkarretje.
Wat we hiervan kunnen leren is dat veel van wat we waarde noemen, gezocht kan worden in de hoek van (kleine) ergernissen. Los die op en je creëert nagenoeg automatisch iets waardevols voor iemand. Terwijl wanneer je de ergernissen links laat liggen en alleen maar focust op extra’s, dit niet per se als waardevol wordt beschouwd. Het lijkt wat dat betreft op Maslows piramide, waarin eerst voldaan moet worden aan basale voorwaarden voordat er behoefte is aan een hoger niveau in de hiërarchie. Maar wellicht is de vergelijking met Herzbergs two-factor theory, met hygiëne en motiverende factoren, nog beter. Die theorie stelt namelijk dat zolang hygiënische factoren onopgelost blijven, motiverende factoren niet zullen werken. Daarom doet men er goed aan als eerste zaken te elimineren die het onmogelijk maken om basale waarde te leveren.
Om te zorgen dat het maximale wordt gehaald uit een dergelijk ontdekkingsproces, worden teamleden uitgebreid getraind in het evalueren van producten om problemen te kunnen identificeren en kansen voor verbeteringen te leren herkennen (Morgan & Liker 2006). Het gaat dus niet alleen om het gemba-onderzoek, maar ook om het trainen van de mensen in dit soort onderzoek.
Een prachtig voorbeeld komt van het bekendste ontwerpbureau van de wereld, IDEO. In bovenstaande video past zij haar ontwerpmethodiek toe op het herontwerpen van een winkelkarretje. In dit proces herken je vele van de eerdergenoemde aspecten. En je ziet enkele ontwerpideeën van toen (1998) terug in onze huidige winkelkarretjes.
Geen reacties